GUSTO KONG MANG-STEREOTYPE MULI

A/N:
This thing here is just a work of the writer's imagery and is not meant to be taken seriously. Everything here is just commemorative, so the idea is not actually mine. This is, somehow, a "collection of poems", by the way.

===

MALAMIG NA PASKO

Puto-bumbong at bibingka.
Nandun lang sa labas ng aming bahay.
Meron pa silang tsokolate.

Maraming nagsisimba.
Maraming kasintahan na naglalakad.
Marami-rami ring sasakyan.

Sa bahay namin,
walang Christmas Tree.
Wala raw mapaglagyan.

Sa totoo lang,
hindi ko maramdaman ang Pasko ngayon.
Parang ang lungkot.

Nakikita kong masasaya ang mga bata.
Kahit ang mga kapatid ko.
Pero hindi ko man lang magawang ngumiti.

Nag-check ako ng SMS's
Nag-check ako ng e-mails
Pero wala ni isang message.

Heto ako ngayon.
Gumagawa ng projects.
Nagbibisi-bisihan.

Malamig ang Pasko ko.
Mahirap ang malungkot.
Mahirap maging single.

Magiging masaya ako,
kung bumalik ako sa nakaraan
at hindi ko ginawa ang mga pinagsisisihan ko?

O dapat na ba akong makuntento
dahil ito talaga ang nakatadhana?
Haaay, nakakapagod.

*haha, malamig daw ang pasko ni crush#10. (at kilala niya na siya ung #10)*

===

GUSTO KONG MANG-STEREOTYPE MULI

Nakakainis. Ano bang problema ko?
Ano ba ang naging problema nila sakin?
Naging mabait naman ako.
Wala naman akong ginawang masama sa kanila.
Pero bakit ganun? Di ba ako mahalaga?

Ako na ang lumalapit sa kanila.
Para maintindihan ko sila.
At para maintindihan nila ako.
Inintindi ko sila.
Pero di nila ako inintindi.

Ano ba ang masama sa pakikipagkaibigan?
Ano nga ba?
Nung nagkaroon na ako ng mga kaibigan.
Nawala na ang masasama kong ginagawa noon.
Pero ang pakiramdam ko.
Ang sama nila sa akin.

Tinigil ko ang masasama kong ginagawa noon.
Dahil alam kong hindi tama.
At binago ako ng mga kaibigan ko.
Oo. binago nga nila ako.
Pinalala nila ang nararamdaman ko.

Gusto kong mang-stereotype muli.
Gusto kong mang-stereotype ng mahihirap.
Gusto kong mang-stereotype ng mga pulibi.
Gusto kong mang-stereotype ng mga taong grasa.
Gusto kong mang-stereotype ng mga bobo.
Gusto kong mang-stereotype ng mga maiitim.
Gusto kong mang-stereotype ng Bisaya.
Gusto kong mang-stereotype ng Hindu.
Gusto kong mang-stereotype ng Muslim.

Gusto kong mang-stereotype ng mga propesor na malilibog.
Gusto kong mang-stereotype ng mga propesor na bakla.
Gusto kong mang-stereotype ng mga babae.
Gusto kong mang-stereotype ng mga bakla.
Gusto kong mang-stereotype ng mga call-center agents.
Gusto kong mang-stereotype ng nurses.
Gusto kong mang-stereotype ng smokers.
Gusto kong mang-stereotype ng drunkards.

Gusto kong mang-stereotype ng mga nagdi-Divisoria.
Gusto kong mang-stereotype ng mga nagkia-Quiapo.
Gusto kong mang-stereotype ng mga taga-UST.
Gusto kong mang-stereotype ng mga taga-La Salle.
Gusto kong mang-stereotype ng mga taga-UP.
Gusto kong mang-stereotype ng mga taga-PUP.
Gusto kong mang-stereotype ng mga Pilipino.

Pero hindi ko magawa.
Hinding-hindi ko na magagawa.
Dahil...

Dahil may mga kaibigan akong call-center agents.
Dahil may mga kaibigan akong nurses.
Dahil may mga kaibigan akong Bisaya.
Dahil may mga kaibigan akong taga-La Salle.
Dahil may mga kaibigan akong taong grasa.
Dahil may mga kaibigan akong babae.


Dahil ako ay Pilipino.
Dahil ako ay taga-UP.
Dahil may propesor ako na bakla.
Dahil may propesor ako na malibog.
Dahil ako ay umiinom.
Dahil ako ay bobo.
At higit sa lahat...
Dahil ako ay bakla.

*in memory of a friend na kinaibigan ko pa rin kahit masama ang tingin sa kanya ng iba. sana mamuhay ka ng masaya. kung mababasa mo 'to, sana peace na tayo uli.*

===